หนังสือ Thinking Fast and Slow ประเด็นที่น่าสนใจหลายอย่างหนึ่งในนั้น คือ ประสบการณ์สุดท้ายมักจะเป็นกำหนดความทรงจำหลักที่มีต่อเหตุการณ์นั้น ๆ เช่น ไปเที่ยวทะเล 3 วัน 2 คืนสนุกสุด ๆ ตั้งแต่ออกจากบ้านแล้วดันอาหารเป็นพิษวันสุดท้ายทริปนั้นจะกลายเป็น “ทริปอ้วกแตก” ของทุก ๆ คนในทันทีแทนที่จะเป็นความทรงดี ๆ อันอื่น (แน่นอนว่าไม่ได้ลืมไปเลย แต่ “ทริปอ้วกแตก” จะกลับมาก่อนแน่นอน

ในทางกลับกันถ้าตอนจบเป็นเรื่องปรกติอย่างที่ควรจะเป็น เช่น ขับรถถึงบ้านอย่างปลอดภัยไม่ดึกไม่มีอะไรผิดคาด ความทรงจำก็จะกระจายอยู่ในเหตุการณ์ต่าง ๆ ความลำดับความสำคัญอย่างที่ควรจะเป็น แต่มักจะนำไปสู่การลืมไปว่าไปทำอะไรมาบ้าง หรือหลาย ๆ ครั้งลืมไปเลยว่าเคยไปมาด้วยหรือ

ช่วงหลายปีที่ผ่านมามี “ทริป x” อยู่ 2-3 อัน เช่น

1) “ทริปกระเป๋าตังหาย” ปีใหม่ 2019 ที่จบไม่สวยเพราะกระเป๋าตังดันหล่นหลายไปแบบไม่รู้ตัวจนไปรอหน้าเกตเตรียมขึ้นเครื่องกลับบ้านแล้ว แต่ยังไงดีที่มีเวลาเหลือพอที่จะขอ จนท กลับออกไปหาโดยนั่งรถย้อนทิศกลับไปยังจุดคืนรถ แต่ปรากฏว่าไม่เจอก็แล้วก็ลนลานหาไปเรื่อย ๆ แล้วปรากฏว่าคนขับรถ shuttle สงสัยว่าทำไมลุกลนเลยมาถามว่าเป็นกระเป๋าเราหรือป่าว เราก็สามารถตอบบรรยายได้ถูกเลยได้คืนมาหมด ยกเว้นเงินโดนเอาไปหมดเลย แน่นอนว่าเป็นความทรงจำที่เกือบจะดีแล้วแต่ก็ไม่ดีอยู่ดีเพราะวิธีการพูดของคนขับก็ทำให้รู้ได้ว่าคนเอาเงินไปก็คือคนขับนั่นแหละ ออสเตรเลีย เลยกลาย “ทริปกระเป๋าตังหาย” ไปโดยปริยาย

2) “ทริปส้วมสวย” ปีใหม่ 2018 ขับรถไปภูเก็ตกับที่บ้านจาก กทม จำอะไรแทบไม่ได้ (ถ้าไม่ได้ไปดูรูป) ไม่มีปัญหาอะไรทั้งขาไปและขากลับแต่สิ่งหนึ่งที่จำได้ไม่ลืม คือ ณ​ จังหวัดหนึ่งระหว่างทางเจอป้ายกองโจรริมถนนยาวเป็นกิโลเมตร เน้นว่า “กิโลเมตร” ชวนให้แวะปั้มน้ำมันแห่งหนึ่ง โดยชูจุดเด่นที่ “ส้วมสวยที่สุดในประเทศไทย” แน่นอนว่าแวะ และมีคนแวะมากมายยยยย แต่สิ่งที่เจอคือปั้มที่กำลังจะปิดตัวเพราะแทบไม่มีคนเติมน้ำมัน แต่มุ่งไปเข้าส้วม (ที่น่าจะมีแต่รายจ่าย) จนส้วมก็อยู่ในสภาพแย่เต็มทนแล้ว เลยกลายเป็น “ทริปส้วมสวย” ไปอีกและทุกคนก็จะขำหนักมากเมื่อพูดถึง

ล่าสุดเมื่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาทริปพาเด็กไปเขาใหญ่ก็กลายเป็นอีกทริปที่มีตำหนิถึงแม้ว่าจะมีเด็กน้อยที่เกินเก่งทั้งทริป

แต่ระหว่างกลับบ้าน ที่จะกลับโดยผ่านอทุยานแห่งชาติเขาใหญ่ไปลงปราจีนบุรี ระหว่างขับไปเข้าอุทยานก็มีรถแซงทางโค้งแถมเป็นเส้นทึบและกินเลนมาในระยะประสานงา แต่ 1) โชคดีเห็นทัน 2) หักหลบแล้วไม่เสียการทรงตัวเพราะไม่ได้มาเร็วมาก 3) ไม่มีรถหรือมอเตอร์ไซด์ซ้าย 4) ทุกคนคาดเข็มขัน เลยรอดมาได้ พร้อมคำด่ามากมาย

“ทริปรอดตาย” น่าจะกลายเป็นคำนิยามของความสนุกที่เกิดขึ้น

อยากรู้ว่าใครเคยมี “ทริป” อะไรกันมาบ้าง?